Babamın bağırsağında çıkan kitle vesile oldu Oktar hocayla tanışmamıza. Kolonoskopi sonucunu yorumlayan doktor hiç bir açıklama yapmadan genel cerraha gitmemiz gerektiğini söyledi. Hiç vakit kaybetmeden doktor araştırmaya başladık, eşim işi vesilesi ile Oktar hocaya ulaştı, yarın hızlıca gelin dedi. Ertesi gün kafamızda cevapsız sorular, tedirginlik ve korku ile çaldık hocamızın kapısını… Hızlıca muayene etti, vakit kaybetmeden Pet çekimine gönderdi, sonuçları aldık, beklemeye gerek yok yarın ameliyat edelim kurtulalım dedi. O kadar hızlı gelişmişti ki süreç idrak edememiştik ne olduğunu, şimdi bile dönüp baktığımda rüya görmüşüm gibi hissediyorum. Korkmuştum, babasına düşkün bir kadın olarak çok korkmuştum, ama o öyle bir davrandı ki, o kadar samimi yaklaştı ki, zaten o anda kazanmıştı beni, bizi ve sevgimizi. Eskiler her şer ’de bir hayır vardır derler ya burada ki hayır da Oktar hocaydı aslında. Karşımızdaki profesördü ama “insan”’dı önce. Sıfır egoyla yaklaştı bize ve babama. O muayenehanede beklerken, ne kadar içten olduğunu gördüm; hasta ve hasta yakınının yasadığı psikolojiyi ne kadar iyi anladığını, nasıl davrandığını gördüm. Hastanın temiz çıkan sonucuna hasta kadar sevindiğine şahit oldum. Adı bile kulağa çok kötü gelen bu hastalığı; yaklaşımıyla, bize verdiği güven, moral ve güç ile hızlıca def etti hayatımızdan. Oktar hocaya ve değerli ekibine (Zuhal hanım ve Burak hoca) sonsuz teşekkürlerimi sunarım. Muhteşem bir ekipsiniz, siz çok yaşayın…
